Andermaal oostwaarts

Dag 4: Kleine tegenslag in de planning
Ik heb mezelf voorgenomen Gdansk vandaag te verlaten. De volgende stop is Wilczy Szaniec ofwel het bunkercomplex waar Hitler het grootste deel van de Tweede Wereldoorlog doorbracht. Dit is ook de locatie waar de aanslag op zijn leven plaatsvond. Er is de mogelijikheid op het complex te slapen, waarop ik een mail die kant op stuur.

Ondertussen bezoek ik met Anna, Antti en Terry, een Engelsman die Europa fietsend doorkruist, onder andere de Mariabasiliek. Bij terugkomst in het hostel, is er nog altijd geen reactie, waardoor ik besluit nog een nacht in Gdansk te blijven en morgenochtend vroeg te vertrekken. Het lijkt me dan ook verstandig niet op stap te gaan.

Dag 5: Een hele toer voor een tour
Om zes uur gaat de wekker en na een klein ontbijt begeef ik me naar het treinstation waar ik om zeven uur naar Kętrzyn vertrek. Van daaruit is het nog een korte busrit naar de ingang van het bunkercomplex.

De Engelstalige gids is verreweg de jongste van het stel. Hij grapt dat het hem verbaast dat er nog geen collega aan natuurlijke oorzaken is overleden. Wanneer er een van de oude bazen achter hem blijkt te staan, verontschuldigt hij zich snel.

Mijn voornemen door te reizen naar het oosten blijkt een lastige, waardoor ik terug naar Kętrzyn probeer te liften. Binnen vijf minuten is het prijs.

In het dorp vind ik na zoeken een hotel met sobere kamers dat zichzelf aanprijst als hostel. Voor het luttele bedrag van 30 zloty (7,5 euro) klaag ik niet.

Dag 6: Pa pa Polska!
Na het ontbijt gebruik ik de verkregen stadsplattegrond van Kętrzyn om de meest oostelijke liftplek te vinden. In tegenstelling tot gisteren blijkt het een stuk lastiger iemand te overtuigen mij mee te nemen.

Justina wil me wel dertig kilometer verderop, tot in Gizychko brengen. Onderweg vertelt ze dat haar landgenoten niet happig zijn op het meenemen van lifters. Ik word afezet bij het busstation.

Een lift van Gizychko naar Suwałki blijkt te lastig, waardoor ik overstap op het plan met de bus te gaan. Mijn zloty's zijn er bijna aan, maar ik ben bijna in Litouwen, dus dat maakt niet uit.

In Suwałki is de beste en meest luxe optie in Vilnius te raken de nachtbus te nemen. Eurobus adverteert met een confortabele touringcar die is voorzien van ruime stoelen die zijn voorzien van beeldschermen. Nadeel is dat ik tot twee uur moet wachten voordat deze vertrekt. Om de tijd te doden, duik ik een winkelcomplex in dat ook diverse restaurants en een bioscoop bevat.

Na een film te hebben gekeken, moet ik nog vijf uur overbruggen. Naar mate het later wordt, daalt de temperatuur ook. Ik ben dan ook blij dat de bus naar Vilnius geen vertraging heeft. Een flinke domper is wel dat het gaat om een touringcar die vergelijkbaar is met die van schoolreisjes op de basisschool. Van slapen komt weinig.