We are making our own club, man (dag 6)
Blijf op de hoogte en volg Johan Sebastian
21 Juli 2012 | Bosnië en Herzegovina, Mostar
Na tot half tien te hebben uitgeslapen, besluit ik niet nog een volledige dag in Split te blijven. Voor een dagtrip naar Hvar is het te laat, waardoor de keuze op Mostar valt. De bus vertrekt om tien over drie, waardoor ik nog tijd heb mijn laatste Kunas uit te delen aan de lokale bevolking.
Na iets te hebben gegeten en een boek te hebben gekocht haalde ik mijn mijn backpack op. Vervolgens heerlijk in de schaduw genoten van het weer om daarna richting het busstation op te zoeken.
De bus zit afgeladen, een groep Italiaanse scouts, waarbij Gabrielle met iedereen een praatje maakt. Daarnaast een Deens koppel die hun handen vol hebben aan hun 10 maanden oude zoontje. Dit ligt echter niet aan hen, maar aan de falende airconditioning. Eenmaal aangekomen in Mostar raak ik in gesprek met de Britse Tom, die al een hostel geboekt had. Ik besluit met hem mee te gaan en na wat omzwervingen werden we door eigenaar Miran opgehaald. In het hostel komen we twee landgenoten van Tom tegen die op het punt staan het centrum in te gaan.
Daar aangekomen ontmoeten we Lawrence, John en Joey, drie Franse Canadezen die met ons een feestje bouwen op de straat net buiten een sjieke club. De twee laatstgenoemden hebben een weddenschap van Laura en Jess verloren, aangezien zij later (maar wel liftend) in Mostar aangekomen. Wij zijn echter de enigen die dansen en de scheve gezichten zijn niet van de lucht. Omdat we de lokalen niet meekrijgen, besluiten we te vertrekken. Uiteindelijk lig ik half drie in bed en slaap ik als een roos.
Na iets te hebben gegeten en een boek te hebben gekocht haalde ik mijn mijn backpack op. Vervolgens heerlijk in de schaduw genoten van het weer om daarna richting het busstation op te zoeken.
De bus zit afgeladen, een groep Italiaanse scouts, waarbij Gabrielle met iedereen een praatje maakt. Daarnaast een Deens koppel die hun handen vol hebben aan hun 10 maanden oude zoontje. Dit ligt echter niet aan hen, maar aan de falende airconditioning. Eenmaal aangekomen in Mostar raak ik in gesprek met de Britse Tom, die al een hostel geboekt had. Ik besluit met hem mee te gaan en na wat omzwervingen werden we door eigenaar Miran opgehaald. In het hostel komen we twee landgenoten van Tom tegen die op het punt staan het centrum in te gaan.
Daar aangekomen ontmoeten we Lawrence, John en Joey, drie Franse Canadezen die met ons een feestje bouwen op de straat net buiten een sjieke club. De twee laatstgenoemden hebben een weddenschap van Laura en Jess verloren, aangezien zij later (maar wel liftend) in Mostar aangekomen. Wij zijn echter de enigen die dansen en de scheve gezichten zijn niet van de lucht. Omdat we de lokalen niet meekrijgen, besluiten we te vertrekken. Uiteindelijk lig ik half drie in bed en slaap ik als een roos.
-
21 Juli 2012 - 20:42
Nynke:
hi sjirk!
ik geniet erg van je (leuk geschreven!) verhalen. hopelijk vanaf morgen in frankrijk af en toe wifi om op de hoogte te blijven van je reis.
oant sjen! nynke -
01 Augustus 2012 - 17:30
Jelmert:
Demski aan de danspasjes, wie had dat gedacht!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
