Waterfalls and War Stories (dag 7)

Bij aankomst in het hostel hebben Tom en ik ons ingeschreven voor de tour die hosteleigenaar Miran aanbiedt. We gaan enkele historische locaties, de Kravice watervallen en bedevaartsoord Meugorje bezoeken.

's Ochtends worden we om tien uur geacht klaar te staan. Het ontbijt wordt op onze eerste lokatie (Blagaj) geserveerd. Aldaar bezoeken we een traditioneel Bosnisch huis.

We vervolgen onze weg naar Poitelj, een klein dropje dat belangrijk was voor de handel van en naar het Ottomaanse Rijk. In 1993 is het dorpje echter bijna volledig verwoest door het Kroatische leger. Het vervallen fort is een stille getuige van hetgeen hier bijna 20 jaar geleden afspeelde.

Onderweg naar de diverse lokaties, praat Miran over zijn "belevenissen" in de oorlog. Over de aanloop, de war criminals en Servische soldaten aan de voordeur. Miran is een sociale kerel, maar het is te merken dat oorlog bij iedere betrokkene zijn sporen achter laat. Er wonen nog steeds nationalisten in voormalig Joegoslavië. Onze gastheer is geen onderdeel van deze groep. Hij slaat het label "goed mens" hoger aan dan huidskleur, nationaliteit of religie, zoals het hoort in mijn ogen.

Ik merk dat mijn enkel de lange wandelingen steeds minder goed verwerkt, waardoor ik blij ben dat we naar de Kravice watervallen vertrekken. We hebben een anderhalf uur durend speelkwartier, die ik invul door in het water en mijn nieuwe boek te duiken.

De laatste stop is Meugorje, waar de Heilige Maagd zich aan zes tieners openbaarde. Daarop veranderde het slaperige dorpje in een bedevaartsoord met duizenden bezoekers. Na een klein half uur vertrekken we weer naar het hostel.

Voor wat traditioneel voedsel zoeken Tom en ik een lokaal tentje op. We hebben een vullend maal voor nog geen vijf euro. Tom gaat vroeg slapen aangezien hij vroeg naar Sarajevo vertrekt. Even na twaalf uur gaan ook bij mij de luiken dicht.