Belgrado (dag 25+26)

Hoewel ik nog erg moe ben, kan ik het ’s ochtends wel opbrengen afscheid te nemen van de Nederlanders. Ze vertrekken om zeven uur en geven aan dat ik mezelf het overgebleven stokbrood mag toe-eigenen. Wanneer ze de deur uit zijn, duik ik nog even mijn nest in om bij te slapen.

Rond het middaguur besluit ik Niš nog even grondig te bekijken en dan kan de beruchte Ćele kula (schedeltoren) niet ontbreken. In 1809 metselde de Ottomaanse sultan Mahmut II de schedels van een neergeslagen Servische opstand tot een afschrikwekkende toren. Het had echter niet het gewenste resultaat, aangezien de Serviërs het als een personificatie van hun onverzettelijkheid gingen zien. Na het museumbezoek houd ik een taxi aan die me naar het hostel brengt.

Na alles te hebben ingepakt vertrek ik richting het busstation om van daaruit te gaan liften richting Belgrado. Wanneer blijkt dat liften een omslachtig proces gaat worden, pak ik de bus naar de Servische hoofdstad.

Bij aankomst in Belgrado wordt ik voor veel te veel geld naar mijn hostel gebracht, ben ik toch nog opgelicht deze vakantie. Vervolgens blijkt ook nog eens dat er niet wordt open gedaan, waardoor ik verder moet zoeken naar een slaapplaats. Gelukkig ligt de winkelstraat waar ik ben bezaaid met dergelijke etablissementen. In de Three Black Catz is nog wel plaats voor me. Het is geen traditioneel hostel, maar een appartement dat is ingericht als hostel. Er is geen verantwoordelijke wanneer ik binnen kom en wordt begroet door een Abe, een Nederlandse (geen Friese) jongen. Nikola even weg is. stookt zijn eigen rakija en serveert de reizigers op gratis drankjes.

’s Avonds ga ik met Abe op stap in Belgrado. In de rivier de Saha liggen enkele drijvende clubs waar we één van uitzoeken. Rond drie uur zijn we terug in het hostel waar we nog even nazitten met een paar Polen en Nikola die nog steeds wakker is.