Psst...diploma kopen (dag 20)

Na vroeg te zijn opgestaan, begeef ik mij na het inslaan van eten naar de hoofdweg richting Tirana. De pogingen een lift te grijgen naar de hoofdstad zijn na drie kwartier nog altijd zonder resultaat. Wanneer er een furgon stopt die mij voor vijf euro naar Tirana wil brengen, besluit ik mijn pogingen te staken en in te stappen.

Om elf uur heeft de minibus zijn eindpunt bereikt en word ik geacht uit te stappen. Drie opvolgende Albanezen wijzen mijn elk een andere huidige loaktie aan, men kent hier duidelijk haar eigen stad niet. Uiteindelijk helpt de wijste man van de stad mij naar het hostel waar ik wil overnachten. Daar aangekomen staat de villa in de stijgers en heb ik internet nodig om het nieuwe adres te vinden.

Uiteindelijk kom ik bij het Tirana Backpackers Hostel aan, waar ik met open armen onvangen word. De eigenaar wijst mij op de barbecue die 's avonds in het hostel plaats zal vinden. Eerst verken ik de stad en de diverse bezienswaardigheden. Het valt op dat de lokalen hun claxon voornamelijk gebruiken om hun voorganger tot actie te dwingen.

Tijdens de BBQ maak ik onder andere kennis met Oostenrijkers Daniel en Hannes, die net als ik van plan zijn om naar Ohrid te vertrekken. Na enige navraag te hebben gedaan, blijkt dat de bus naar Macedonië om negen uur.

Na het eten gaan we op stap in Tirana, waar we een Albanees tegen komen die ons naar een cool cafe brengt. We raken aan de praat en hij geeft aan dat er nog altijd sprake is van corruptie en fraude in het land. Hij heeft meegemaakt dat mensen een beter cijfer kochten bij een leraar. Als gevolg daarvan is hun diploma automatisch meer waard en hebben ze een grotere kans op een goede baan. Op deze manier behouden de rijken hun positie, hoe hard anderen ook studeren. Het geschetste beeld maakt me treurig over de toekomst van dit land wat toch veel te bieden heeft.

Rond twee uur keren we terug naar het hostel en ga ik na een lange dag slapen.