There is always room for new guests (dag 21)

Om half acht neem ik een douche en begeef ik me naar heet ontbijt, een heerlijk ontbijt moet ik zeggen. Even na achten lopen Daniel, Hannes en ik richting het busstation. We moeten onze kaartjes niet bij het busstation zelf kopen, maar in een pand in de buurt. Wanneer we onvoldoende geld bij ons blijken te hebben, moet Hannes zich opschieten om het derde kaartje te kunnen kopen.

Omdat wij zijn backpack al in de bus hadden geplaatst, was hij nog op tijd voor vertrek. Aan de andere kant van het gangpad zit een Kosovaars gezin dat er alles aan doet hun kind stil te houden. Ik weet niet of het jochie niet helemaal goed is of extreem verwend wordt, maar mijn iPod is een goede ontsnappingspoging.

De busrit duurt langer dan we hadden ingecalculeerd en zijn om drie uur zijn we bij de grens naar Macedonië. Het blijkt de grensovergang waar ik het langst moet wachten tot nu toe. Uiteindelijk mogen we allemaal naar binnen en rijden we door naar Struga. Daar stappen we uit en krijgen we meteen gezelschap van een Albanese Macedoniër die ons in zijn taxi naar het hostel wil brengen. Wanneer hij ons afzet betwijfelen we of hij ons naar het goede adres heeft gebracht of dat hij ons bij zijn neef wil droppen.

Gelukkig is er sprake van eerstgenoemde en worden we andermaal met open armen ontvangen. Op de vraag of er plaats voor ons is, geeft men aan dat er altijd plaats is in Sunny Lake Hostel. Er is ruimte voor 35 mensen, maar het record aanwezig gasten staat op 58.

De kamer en het hostel is prima, qua vibe vergelijkbaar met Hostel Anton. Getuige de woorden van veel gasten die langer blijven dan verwacht, komt dit echt heel erg overeen met mijn slaapplaats in Tivat. Daniel, Hannes en ik besluiten zelf te gaan koken, kip met een diverse salade. Het blijkt een maal dat al onze magen vult en ook nog eens heerlijk smaakt.

Om half tien besluit ik een kort dutje te gaan doen. Maar wanneer ik om twee uur wakker wordt, besluit ik maar door te slapen.