Interessante dagen

Dag 13: Vamos A Liepaja
Na te zijn uitgeslapen, doe ik boodschappen en eet ik mijn ontbijt. Daarna zoek ik mijn weg naar de wijk Karosta, in Sovjet-tijd een wijk voor militairen.

In de wijk bevindt zich een pand dat dienst deed als gevangenis voor militairen die zich misdragen hadden. Bij aankomst kom ik erachter dat er alleen contant betaalt kan worden, waardoor ik vervolgens een paar kilometers moet lopen voordat ik een automaat vind. De gevangenis blijkt meer een disciplinekamp en er is hier dan ook niemand gemarteld en/of gedood. De tour duurt ongeveer een uur.

Terug in het hostel ontmoet ik het Nederlandse Onder 15 windsurfteam dat in Liepaja met drie man deelneemt aan het wereldkampioenschap. Na het eten en een film worden ze om kwart over negen naar hun bed gestuurd, alle elektronische apparatuur wordt ingenomen.

Zelf wil ik morgen naar Riga liften en duik mijn bed in na de route te hebben bestudeert.

Dag 14: Letten laten lifters liever links liggen
Ik loop rond kwart voor tien de deur uit en vertrek richting het station om van daaruit een bus naar een ideale liftplek te vinden. Na een uur op die plaats te hebben gestaan zonder succes, loop ik langs te snelweg richting Riga. Deze keuze blijkt geen gelukkige, aangezien mensen niet zo snel een lifter meenemen wanneer met 90+ langs je razen.

Halverwege de middag kom ik bij een dorpje aan op ongeveer dertig kilometer van mijn startlocatie. Kijkend op een plattegrond blijkt er een pompstation in de buurt te zijn. Daar aangekomen loop ik naar het winkeltje met de vraag of er een toilet in de buurt is. Ik word verwezen naar er een houten huisje met een een gat, enfin jullie hebben wel een idee.

Vervolgens heb ik nog even gewacht op een klant, maar zaterdag blijkt een rustige dag. Ik loop terug naar de snelweg, terwijl ik de hoop steeds verder zie vervliegen. Uit het niets stopt er een ouder koppel dat mij twintig kilometer verder kan brengen.

Na te zijn afgezet, duurt het ongeveer drie kwartier voordat de volgende lift zich aandient. Dit keer is het een jong stel dat onderweg is naar een rock-festival in Saldus, een kleine dertig kilometer van mijn huidige positie. Ze zetten me af bij een rotonde en zeggen te verwachten dat ik snel een lift heb.

Dit blijkt te kloppen, na drie minuten kan ik instappen bij een man die me in Riga kan brengen. Hij blijkt vandaag in Riga te hebben gewerkt en is nu onderweg naar huis. Om negen uur komen we in de hoofdstad aan.

Het is even zoeken, maar uiteindelijk vind ik een hostel en duik in na een verfrissende douche in bed.

Dag 15: Typische Engelsen
Ik heb voor twee nachten in een party-hostel geboekt, al moet ik zeggen dat de geluidsoverlast minimaal is. Het probleem dat ik echter heb, is dat er geen gezamenlijke ruimte is waar reizigers elkaar ontmoeten kunnen.

Ik verken Old Town en kom tot een snelle conclusie dat dit nu al tot een van mijn favoriete steden behoort.

In de avond zit ik eerst op het terras voor het hostel met een paar Aussies, een Braziliaan en wat locals. Om half een valt de groep uit elkaar en ga ik nog even binnen zitten. Na enkele minuten komt er een groep van zeven Britten binnen die aan het accent te horen uit Liverpool komen.

Na kort met ze spreken, blijk ik redelijk in de richting te zitten. Het zijn aardige gasten, maar binnen vijf minuten heb ik al drie anekdotes gehoord waarmee de vooroordelen over Engelsen in het buitenland bevestigt worden.

Om half twee zoek ik mijn stapelbed op